در حرکت
تمامی قسمت های بدن باید
سبک و هوشیار ،
مانند ریسمانی به هم پیوسته باشند
"چی" باید برانگیخته باشد،
"شِن" باید در درون جمع (و متمرکز) شود .
اجازه دهید وضعیت‌های بدن
بدون هیچ شکست یا حفره ای،
تهی بودن یا بیرون افکندنی[1] ،
و یا مُقطع شدن یا ممتد بودن فرم‌ها[2] ،
شکل بگیرند .
حرکت باید در کف پاها ریشه داشته باشد ،
نیرو در پاها جاری می شود ،
توسط کمر کنترل می شود ،
و در انگشتان و دست‌ها ظهور می‌یابد (آشکار می‌شود)
پاها ، و کمر می بایست ، کاملاً با هم ، هم زمان و متقارن عمل کنند ،
بنابراین ، زمانی که گام به جلو یا عقب بر می دارید ،
زمان بندی و استقرار ، صحیح خواهد بود .
اگر زمان بندی و موقعیت ، صحیح نباشد ،
بدن متشنج و نابسامان خواهد شد و
نقص و نقطه ضعف را باید در پاها و کمر جستجو کرد .
بالا و پایین ،
جلو یا عقب ،
چپ یا راست ، همگی یکسان هستند ،
تمامی آنها ذهنی و درونی هستند و بیرونی نیستند .
اگر ( ذهن ) Yi ، بخواهد که به بالا حرکت کند ،
آن قصد در همان زمان ، نیت پایین رفتن را نیز در خود دارد .
با ایجاد تناوب نیرو ها ،
بین کشیدن و هل دادن ،
و مستحکم بودن ریشه ها ،
هدف مورد نظر سریعاً و بدون شک ، سرنگون خواهد شد .
مادی و غیر مادی باید کاملاً از هم تفکیک شوند ،
هر مکانی هم بعد مادی دارد و هم غیر مادی ،
تمامی قسمت های بدن ، مانند حلقه های زنجیر ،
بدون کوچکترین شکستی ، به هم متصل است .
تای چی چوان مانند یک رودخانه بزرگ ،
بدون توقف و رکود ، جاری است .
پنگ ، لو ، جی ، آن
لیه ، کائو ، ژو ، کای
هشت سه خطی هستند ،
پیشروی و عقب نشینی
و توازن مرکزی ،
پنج عنصر هستند ،
اینها با یکدیگر ۱۳ الگوی تای چی را تشکیل می دهند .
متن فوق ، از حکیم و فرزانه کهن سال ، چانگ سان فنگ در کوه های وو دانگ چین در زمان سلسله سونگ به جای مانده است و نقل شده ، وی علاقه داشت تمامی مردم در سلامتی و طول عمر زندگی کنند و تکنیک های رزمی تنها هدف وی نبود .
[1]منظورایناستکهنبایدذهنازبدنجداباشدونبایدبهراحتیبتواننقاطپُروخالیرادربدنتشخیصداد
[2]بهنظرمیرسدمنظورازاینکوان،هماهنگیویکپارچگیاست